Vannacht was weer een onrustige nacht met heel veel dromen en visioenen. Het lijkt wel of we in een periode van energetische downloads zijn belandt. Tenminste, zo ervaar ik dat zelf. Eerst al het omarmen van wie ik in essentie ben. Durven opstaan en uitspreken lijkt ervoor gezorgd te hebben dat er een hele stroom informatie op mij afkomt.
Mijn eigen onrust zat en zit in het klein zijn. Mijn bereik is niet zo groot als de bekende instituten en daar zit ik soms mee. Dan komt er weer die twijfel. Of het wel zin heeft wat ik doe. Werken vanuit oprechte intentie, bijdragen aan het collectief.
Vannacht kreeg ik de boodschap dat het wel degelijk zin heeft. Dat het belangrijk is om juist wat zo klein lijkt te waarderen. En dat je vooral niet bezig moet zijn met de 'concurrentie' maar vooral dichtbij jezelf moet blijven.
Zoals de meeste van jullie weten, kom ik uit een bakkersfamilie. Een banketbakkersfamilie. Een warme bakker waar iedere nacht alles met de hand werd gemaakt. Met liefde. En dat proef je. Mijn opa was de oprichter en later heeft mijn oom deze bakkerij overgenomen.
Toen in de jaren '90 opeens de Hema in ons dorp kwam, bracht dat enorme reuring. De hema tompoucen waren veel goedkoper en zo bleven opeens de vaste klanten van de bakkerij weg. Verleidt door het nieuwe.
Als banketbakker kan je hier dan ontzettend veel van vinden. Maar het enige wat mij is bijgebleven dat mijn oom volledig vertrouwde op het verschil wat vakmanschap heet. En hij had gelijk. Niet lang daarna kwamen de klanten terug voor de echte tompoucen. Die zwaargewichten met echt banketbakkersroom.
Dol was ik op de bakkerij. Op zaterdag moest ik brood halen en omdat ik familie was mocht ik via de bakkerij naar binnen en wachtte dan in de bijkeuken op mijn beurt. Soms kreeg ik ook wat lekkers toegestopt en heel af en toe was het jackpot als een winkeljuf het doosje met banket liet vallen. Dat doosje kreeg ik dan mee naar huis. En als ik jarig was mocht ik twee taarten naar keuze kiezen. Heerlijk!
Mijn andere opa noemde mij altijd 'bakkertje'. Op de één of andere manier vond hij het belangrijk om mij te laten herinneren waar ik vandaan kom. Ook al werkte ik niet eens in de bakkerij. Ik vond het wel schattig maar dacht er verder nooit over na.
Maar vannacht kwam opeens alles samen. Ik ben als een banketbakkerij maar dan met allerlei lekker banket voor de ziel, het lichaam en de geest.
Alles wat ik doe, doe ik met liefde en aandacht. En geen enkele behandeling, sessie of uitzending is hetzelfde. Net zoals bij een banketbakker. Niks fabriek of groots maar puur en klein.
Er kwamen vannacht ontzettend veel herinneringen uit mijn jeugd voorbij. Alsof ik alles opnieuw mocht beleven. Ik voelde hoe ik bijna uitgleed over de vette tegelvloer van de bakkerij. En ook de gesprekken kwamen allemaal voorbij.
Ome Joop die me stiekem een puntje moccataart gaf terwijl hij met de hand de taart aan het snijden was. Ik kon het ruiken en proeven. Voelde zelfs de warmte van de grote ovens.
De bakkerij zelf is al ruime tijd gesloten. En drie weken geleden hebben we afscheid moeten nemen van de bakker zelf.
Ik voel en ervaar het dan ook als een prachtige boodschap voor ons allemaal: "Maak je niet druk om wat een ander doet, blijf geloven in jezelf"
Een mooie boodschap in een tijd waarin alles in beweging zit en er - door onder andere social media - ontzettend aan ons wordt getrokken. Afleiding en het eeuwige gras wat bij de buren groener lijkt. Beloftes dat je in een x aantal stappen financieel vrij kan zijn en dat je wel gek bent als je hier niet in investeerd.
Hou je aan je eigen, unieke recept. Blijf alles met liefde en aandacht maken.
Uiteindelijk is liefde het enige wat overblijft in deze vergankelijke wereld.
Wees ook een banketbakker. De wereld heeft jou broodnodig!
Liefs, Hanneke
Comments