Als ik heel eerlijk ben, dan kan ik prima genieten van deze sobere kerst.
Geen urenlang in de rij voor de kassa staan om die gezellige kerstcadeautjes te kopen. Maar gewoon lekker thuis rondhangen in mijn pyjama.
Vaak hebben we het over gezelligheid en samen zijn maar de werkelijkheid is dat ik negen van de tien keer hele andere geluiden hoor. En dat is een gezucht en gekreun wat vaak al in september begint.
De strijd van de ouders en de schoonouders, familie en aangetrouwde familie. Bij wie en met wie vieren we de eerste kerstdag? En moeten we die ene oom waar eigenlijk iedereen zo'n pleuris hekel aan heeft dan toch maar weer uitnodigen?
Volgende fase was het ETEN. Want er moest natuurlijk wel weer iets bijzonders gemaakt worden. Iets wat we het hele jaar niet koken, dus gaat het stress opleveren.
Alles moest uit de kast worden getrokken en budget was eindeloos. En natuurlijk was tante Toos opeens veganist geworden dit jaar en heeft die een eigen kerstmenu nodig. Om maar te zwijgen van dat nichtje met die ene voedselallergie.
En dan was het nog niet klaar hoor, nee dan gaan we het hebben over welke kleding we dit jaar gaan aantrekken. Uiteraard moet er ook nog een extra bijzondere coupe bij de kapper worden aangemeten.
Nu ik hier zo op terugkijk vraag ik me oprecht af wanneer we eigenlijk bezig waren met de inhoud van kerst. Met ons gevoel, ons verlangen maar vooral ook wat we een ander te geven hebben. Zoiets moois als een luisterend oor of een aai over de bol.
Ik denk dat wij dit jaar een pyjama kerst gaan vieren met ons gezin. Heerlijk ontspannen samen ZIJN. Genieten van elkaar. Terugkijken op afgelopen jaar en daarover met elkaar in gesprek gaan. Het vieren van de mijlpalen en het samen lachen om de blunders die we dit afgelopen jaar hebben gemaakt.
Het eten zal zijn wat we op dat moment in huis hebben. Zou zomaar een dikke tosti of een broodje fricadel kunnen worden. Want ik ga abso-fucking-lutely niet uren in de rij staan bij welke winkel dan ook.
En daarna kijken wij Home Alone en DIE HARD, want dat is bij ons inmiddels traditie geworden. Bruce en Samuel zijn vaste gasten op onze kerstdagen net zoals dat ene kleine ventje die er ieder deel weer anders uitziet.
Goh, het lijkt wel alsof ik voor het eerst in jaren weer dikke vette zin heb in kerst.
En dat terwijl er niet eens kadootje onder de boom ligt.
Wat een heerlijk gevoel.
Merry Christmas!
Hanneke
Comentários