top of page

Ondernemen in je nakie

Foto van schrijver: Hanneke de VreugdHanneke de Vreugd

Dát is wat ik doe en ik heb er nog succes mee ook! In het begin had ik er best wat moeite mee. Ik vond er wat van. Ik durfde ook niet zo heel goed.

Maar toen ik het eenmaal had geprobeerd, durfde ik het steeds vaker te doen.


Wanneer je begint met ondernemen krijg je heel veel adviezen. Gevraagd en ongevraagd. Maar ook ga je zelf op zoek. Tenminste, ik ben heel leergierig dus ik heb mezelf getrakteerd op een aantal mooie trainingen waaronder businesslessen.


Ik leerde over verdienmodellen, targets stellen, marketing, social media, boekhouden en storytelling. Braaf ging ik alles toepassen wat ik had geleerd. En wat nog het meeste was blijven hangen was de opmerking dat succes juist succes aantrekt.

Met andere woorden, doe alsof je al heel succesvol bent dan trek je vanzelf klanten aan. De mensen die mij een beetje kennen, die weten dat dit niet is hoe ik werk. Dit gaat tegen al mijn principes in.


Als ik heel eerlijk ben heb ik eigenlijk alleen maar écht iets gehad aan het stuk storytelling. Pas daar voelde ik hoe uniek ik ben als persoon maar ook mijn visie en humor mogen er zijn. "Jij bent het best bewaarde geheim van Nederland" was het compliment wat ik met open armen in ontvangst nam. Eindelijk iemand die mij begreep. Die zag dat ik aan de ene kant gewoon "the girl nextdoor" ben maar aan de andere kant ook een fokking survivor die alle lessen op straat heeft geleerd.

Pas toen leerde ik dicht bij mijzelf te komen, te zijn en te blijven.


In maart 2020 zou ik mijn Luxury Life Method gaan lanceren. Mijn eigenwijze manier van coaching. Een ratjetoe van mindfulness, effectieve communicatie, boedhisme en sjamanisme gedoopt in jalapeño met af en toe een gangster spit.

Drie waanzinnige diensten waren er ontstaan: 1-op-1 coaching, thema workshops en mindfulness training. Vol verwachting klopte mijn hart toen ook eind februari niet alleen mijn website af was maar ook de hele marketingstrategie klaar stond om uitgerold te worden.


En toen kwam Corona. De zee waar wij ondernemers op varen werd woest en onvoorspelbaar. Sturen leek moeilijk maar bleek uiteindelijk onmogelijk. Want hoe goed je product of dienst ook is, wanneer de mensen op slot zitten en andere zorgen aan hun hoofd hebben dan houd het gewoon op.


Ik keek om mij heen en zag iedereen de "succesformule"' toepassen. Vooral heel vrolijk en enthousiast blijven op social media. Blijven posten dat je de ene klant na de andere klant heb gesigned. Of dat nu werkelijk waar is of niet. Je wilt die magneet zijn die klanten aantrekt. Toch?


Nou, geef mijn portie maar aan Fikkie. Maandenlang heb ik me ingezet op allerlei projecten om mijzelf gemotiveerd te houden. Het was sappelen, dat kan ik je vertellen. Een omzetdaling van 90-95%. Natuurlijk hoopte ook ik een beetje dat het in juni weer zou aantrekken, maar alles liep een beetje anders.


Steeds meer voelde ik mij vervreemd van andere ondernemers. Niemand leek te struggelen zoals ik dat deed. Of ben ík degene die een andere bril draagt? De Ultimate Reality Bril draag ik namelijk al sinds onze vorige persoonlijke crisis.

Die crisis hebben wij als gezin doorstaan doordat ik heel dicht bij mijzelf bleef.

Geen trots, geen valse beloftes maar gewoon telling like it is.


En zo begon ik ook hier op LinkedIn eerlijk te delen over hoe het gaat. Hoe spannend het is al die onzekerheid. Hoe lastig het is als je weer de arbeidsmarkt op wilt, je nóg minder kans maakt doordat je ook ondernemer bent. Hoe frusterend het is dat als je jezelf heel goed kent en heel bewust kiest om te solliciteren op een bepaalde functie dan een volstrekt vreemde voor jou bepaald dat dit niet de goede match is.


Hoe moeilijker het thuis wordt omdat mijn man niet tegen deze onzekerheid kan. Dat hij het moeilijk vind om mij zo hard te zien werken en mij zo ontzettend een paar klanten gunt. Juist omdat ik tien jaar van mijn leven volledig mezelf had gestort op het aflossen van alle schulden. Schulden deels onze eigen schuld waren maar merendeel een gevolg waren van zijn ouders. Toen zij beiden in korte tijd na elkaar kwamen te overlijden zonder verzekering, kwamen die kosten ook nog even onze kant uit.


Tien jaar van mijn leven heb ik kwaliteit van leven ingeleverd om te komen waar we nu zijn. Diep van binnen voelde ik ook dat ik nu mijn 'beloning' in ontvangst mocht nemen. Ik mocht nu iets gaan doen waar ik ook gelukkig van wordt: andere mensen bevrijden van stress en negatieve patronen zodat ze zich weer vanuit hun tenen gelukkig kunnen voelen.


Na iedere post van zo'n eerlijke blog kreeg ik steeds even een paniekgevoel. Want ik volgde niet de geschreven lijntjes, maar ik was gewoon open en eerlijk. Even was ik dan bang wat 'de wereld' er van zou vinden, maar wanneer ik dieper ging voelen dan wist ik dat ik het wilde delen. Niet eens persé voor mijzelf, maar voor al die andere struggelaars die zich nog steeds achter de gordijnen verstoppen. Hiermee hoop ik ze een hart onder de riem te kunnen steken: je bent niet alleen.


En dan gebeurd er iets wonderlijks. Ik ontvang zomaar een berichtje in mijn inbox. Iemand die ik nog nooit heb gezien of gesproken, heeft het idee dat ik een leuk mens ben en dat ik goed ben in wat ik doe. Wow! Dit had ik niet zien aankomen.

Dit was ook niet eens mijn intentie toen ik met mijn billen bloot ging en mijn ware verhaal ging delen.


Op dit moment heb ik - sinds de corona uitbraak - mijn eerste zakelijke aanvraag voor een persoonlijk coachtraject in behandeling. En wat ben ik daar dankbaar voor! Want doen waar je hart van gaat huppelen is toch het allermooiste in dit leven?


Dat ondernemen in mijn nakie, dat voelt best goed!


Liefs,

Hanneke


Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


© 2025 updated by Which way is North?  since  March 2018

bottom of page