top of page

Zo vond ik mijn weg

Foto van schrijver: Hanneke de VreugdHanneke de Vreugd

Ergens in mijn tienerjaren ben ik gebroken door een aaneenschakeling van gebeurtenissen in mijn leven. Ik verloor het contact met mijn innerlijk kind, dat vrolijke meisje met veel energie en een grote fantasie. Dingen als hooggevoeligheid waren toen nog niet bekend en al helemaal niet de combinatie extravert en hsp.

Ik heb als persoon zelf mogen ervaren hoe heftig het is als alle prikkels tot in je ziel binnenkomen. Hoe lastig het is als je je depressief voelt en niet begrijpt waar het vandaan komt. Klachten als depressie, maagzweren, onstoken darmen, nekpijn, verstijfde onderrug maar ook twee burnouts en een postnatale depressie hadden allemaal dezelfde oorzaak.

Ik was mijzelf niet meer. Ik had jarenlang alles in mijn omgeving geabsorbeerd. Ik voelde mij verantwoordelijk voor al het leed in de wereld en wilde de wereld op mijn schouders nemen. Ik trok allerlei probleemsituaties en mensen met problemen aan zonder dat ik de kennis en kracht had om alle negatieve energie te filteren.

De dag dat ik van binnen niets meer voelde was de dag dat ik aan een hele lange weg van herstel kon beginnen.

Ik was zo kapot van binnen dat er eindelijk ruimte ontstond om iets nieuws te creëeren. Vanuit jarenlang overleven begon ik voor het eerst in mijn leven naar mijn instinct te luisteren. Het was alsof er een oerkracht in mij ontwaakte en ik me daardoor opeens weer herinnerde wie ik was en wat ik leuk vond.

Ontwaken is ook schrikken. De jaren die ik had verloren doordat ik alleen maar bezig was geweest met anderen en mijzelf compleet had weggecijferd. Het lijden wat ik had doorstaan omdat ik dacht dat het de enige weg was. De klappen die ik voor een ander wilde opvangen. Al die verkeerde keuzes hadden mij als mens veranderd. Ik was het contact met mijzelf verloren.

Ik deed maar wat. Op de automatische piloot. En alleen maar het oplossen van hele ernstige problemen en het keihard werken en overpresteren gaven mij nog een klein beetje voldoening.

In 2005 begon mijn kennismaking met mijzelf. Onwennig en zelfs een beetje verlegen. Soms ook teleurgesteld.

Want ik was niet de persoon wie ik dacht dat ik was. Er kwamen ook dingen naar voren die ik in eerste instantie niet wilde omarmen. En natuurlijk kwamen er ook karaktereigenschappen naar voren die ik jarenlang had ondergewaardeerd.

Mijn luide stem heb ik altijd gebruikt om alle underdogs te beschermen. Opkomen voor de zwakkeren doe ik al sinds de dag dat ik kan lopen. Maar opstaan voor mijzelf? Die luide stem gebruiken voor mijzelf? Dát had ik nog nooit gedaan.

Ik was een meester geworden in het onderdrukken van mijn gevoelens en de strijder in mij had de regie. Onoverwinnelijk was ik. Het leven bleef mij maar uitdagen en ik bleef maar terugvechten.

Totdat ik begon in te zien dat ik tegen mijzelf aan het vechten was. Dat de strijd ophoudt op het moment dat ik er voor kies om mijn wapens in te leveren. Zo simpel. En toch was dit een hele enge stap voor mij. Ik ging een rol loslaten die niet alleen voor mij vertrouwd voelde maar dit was ook de rol waarom iedereen van mij hield. Dat dit enkel mijn gedachte was en niet de waarheid, had ik toen nog niet door.

De eerste tien jaar van mijn eigen persoonlijke ontwikkeling was letterlijk een bumpy ride. Jezelf accepteren voor wie je werkelijk bent lukt pas wanneer je onvoorwaardelijk van jezelf houdt. En om onvoorwaardelijk van jezelf te kunnen houden moet je eerst je eigen bron van liefde vinden. Ik dacht altijd dat de bron van liefde in mijn omgeving zat verborgen, maar aan het einde van mijn zoektocht ontdekte ik dat die bron in ons zelf zit. Wij zijn de enigen die ons gelukkig kunnen maken.

Ik leerde voor mijzelf te kiezen en ik leerde van mijzelf te houden. Er zijn mensen uit mijn leven verdwenen en er zijn nieuwe mensen mijn leven ingewandeld. Doordat ik meer mijzelf was, kwamen er ook steeds de juiste mensen op mijn pad.

Mijn hooggevoeligheid in combinatie met extravert zijn, was in mijn oude leven een handicap en in mijn nieuwe leven is het goud waard. En dit wil ik jou ook graag laten ervaren. De dingen die je in jezelf onderwaardeert zijn vaak het goud waar je naar op zoek bent.

Ik ben nog steeds ontzettend dankbaar voor de hulp die ik heb gekregen waardoor ik nu steeds meer mijzelf aan het worden ben. Op dit punt in mijn leven geloof ik dat we nooit af zijn maar dat we iedere dag een beetje meer onszelf kunnen worden. Ik noem het ook wel thuiskomen bij jezelf.

Door mijn eigen proces raakte ik enorm geboeid door ons menselijke brein maar ook onze levensenergie en intuïtie. Na het lezen van een aantal boeken begon ik workshops en trainingen te volgen. Tijdens deze ontwikkeling voelde ik een heel groot verlangen opkomen; Ik wilde ook een baken zijn voor anderen die nu nog in het donker hun weg zoeken!

Terugkijkend op mijn eigen leven denk ik dat sommige moeilijke periodes veel korter hadden kunnen duren als ik in die tijd iemand had gehad die de kennis en ervaring had om mij hierin te begeleiden. Want soms is er niet veel nodig om een mega grote shift in je leven te creëeren. Je moet alleen weten hoe.

Dat ik nu al mijn levenservaring en kennis mag delen met anderen, maakt mij ontzettend gelukkig. De stap om mijn vaste baan op te zeggen zodat ik mij volledig kan richten op de kwaliteit van leven, was de mooiste stap die ik tot nu toe in mijn leven heb gemaakt.

Ik laat jou kennismaken met jezelf, met de kern van jouw persoonlijkheid. En vanuit die kern kunnen we alle kanten op. Als holistisch coach maak ik gebruik van verschillende energetische technieken en stem ik af op jou en jouw wensen. Mijn ervaring is dat een combinatie van verschillende technieken het grootste effect geeft. Want wanneer je een verandering op celsniveau wilt bereiken, zul je én je hoofd én je lijf én je ziel aandacht moeten geven.

Ben jij toe aan een positieve verandering in je leven? Wil jij nu écht op reis gaan naar jouw Noord? Ik reis graag een stukje met jou mee!

Liefs, Hanneke



Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


© 2025 updated by Which way is North?  since  March 2018

bottom of page